Ontstaan van de stichting

In mei 1940 raakte ons land verwikkeld in de oorlog, die later de Tweede Wereldoorlog genoemd zou gaan worden. Nederland had sinds de Tiendaagse Veldtocht in België in 1831 geen gewapend conflict meer gekend. Bij de door velen onverwachte overval op 10 mei 1940 moesten de Nederlandse soldaten het opnemen tegen een materieel overmachtige vijand en waren zij ook mentaal niet voorbereid op de komende strijd. Ons land was kansloos. De strijd in die meimaand duurde dan ook maar kort. Ondanks dat sneuvelden in die eerste weken 2.032 Nederlandse militairen.

Tijdens de bezettingsjaren die daarna volgden, werden velen gedwongen tewerk gesteld in Duitsland, en dit eiste veel slachtoffers: in totaal ongeveer 8.000. Ook moesten veel Nederlanders onderduiken. Vaak hielpen mensen uit het verzet om hen die kans te geven. Diezelfde verzetsmensen organiseerden daarnaast diverse kleinere en grotere acties om mensen te voeden, dossiers te laten verdwijnen, contacten te leggen tussen verschillende geallieerde landen en trachtten het de bezetter vaak zo moeilijk mogelijk te maken. Ook vele dappere verzetsstrijders verloren het leven. De oorlogstijd zou vijf jaar duren. In september 1944 kwamen de eerste bevrijders via het zuiden ons land binnen en het duurde nog tot in 1945 alvorens het gehele land bevrijd was. Vele en vele slachtoffers waren te betreuren: militairen zowel als verzetsmensen en ‘gewone’ burgers.

Tegelijkertijd werd in Waalre het oude Willibrorduskerkje, wat jaren aan haar lot was overgelaten, gerestaureerd. Het monumentale kerkje zou wel een bestemming moeten krijgen om een waarlijk levend monument te kunnen zijn. En die bestemming heeft het gekregen. Op initiatief van Brabantia Nostra en met instemming van het Provinciebestuur en Monumentenzorg is het na de bevrijding gewijd aan de nagedachtenis van de Brabantse Gesneuvelden van de oorlog 1940 – 1945. Een Comité organiseerde een eerste herdenking bij het kerkje op 28 oktober 1945. Later werd dit comité omgezet in de Stichting Herdenking Brabants Gesneuvelden. Legeraalmoezenier drs. G.P.J. Bannenberg werd de eerste voorzitter.

Tot op de dag van vandaag heeft de Stichting Herdenking Brabants Gesneuvelden een voorname taak, zoals bij de doelstellingen is te lezen. De reikwijdte is zelfs vergroot door zich niet alleen in te zetten voor de gevallenen van de Tweede Wereldoorlog, maar tevens voor hen die vielen in Voormalig Nederlands Oost-Indië, Korea, Joegoslavië en voor de Brabantse slachtoffers onder de VN.